De megahertz-mythe is een term van Steve Jobs, Koning Apple I, die het zat werd dat Apple-computers op basis van lage processor-snelheiden werden afgedaan als trage, onbruikbare apparaten.

Al jaren zijn processor-fabrikanten verwikkeld in een bittere strijd om de snelste processor. Op het gebied van Windows-computers gaat het om Intel en AMD, die proberen elkaar de loef af te steken. Iedere gigahertz die zij extra uit een processor kunnen persen wordt door de marketingafdeling ogenblikkelijk ingezet in reclamecampagnes.

Apple heeft jarenlang met Motorola samengewerkt bij de ontwikkeling van processoren voor het Macintosh-platform. Maar na de ontwikkeling van de G4-processor stokte de vooruitgang en uiteindelijk heeft IBM voor Apple de G5 ontwikkeld.

Processoren worden met elkaar vergeleken op basis van hun kloksnelheid: het aantal gigahertzen dat de processor kan leveren. Natuurlijk is het aantal handelingen dat een processor per seconde kan uitvoeren belangrijk, maar hierbij is de kloksnelheid niet de enige factor. Ook de manier waarop de processor omgaat met wat wij als computergebruiker van de computer eisen is van belang. Het gaat dan om de zogenaamde architectuur van de processor:

• Hoe komen opdrachten van de gebruiker en de software waarmee hij werkt binnen bij de processor?
• Hoe snel kan de processor inspringen op nieuwe opdrachten, bijvoorbeeld wanneer de gebruiker van het ene programma naar het andere springt? (Denk aan multi-tasking.)
• Hoe makkelijk gaat de processor om met herhaalde opdrachten?

Processoren van het type G3, G4 en G5 kunnen redelijk flexibel inspringen op veranderende situaties. Ook kunnen zij herhaalde opdrachten snel nog een keer opvolgen. Dit komt - in normaal Nederlands - doordat zij een korte wachtrij hebben voor uitstaande opdrachten en redelijk effectief onthouden hoe een opdracht eerder werd uitgevoerd en hoe zij die handeling kunnen herhalen.

Het idee achter de term megahertz-mythe is dus dat Apple met een lagere kloksnelheid dezelfde prestaties kan neerzetten als een processor voor een Windows-computer met een aanzienlijk hogere kloksnelheid.

AMD kende een vergelijkbaar probleem toen hun Athlon het moest opnemen tegen de Pentium 3 en Pentium 4. Ook AMD-processoren konden meer presteren met een lagere kloksnelheid. AMD heeft de marketing echter iets anders aangepakt: zij konden berekenen hoe snel een Pentium ongeveer moest zijn om dezelfde prestatie neer te zetten, en dat gaven zij als snelheid op.

Zo levert een AMD Athlon 1800+ in werkelijkheid iets meer dan 1500 megahertz, in plaats van de 1800 megahertz die je zou verwachten. Deze aanpak lijkt mij slimmer: niet verdedigend de discussie aangaan, maar gewoon stellen dat je processoren op een bepaald niveau presteren.

NOOT: Het is wel zo, dat de vergelijking tussen een AMD- en een Intel-processor makkelijker te maken is, omdat je de testcomputers verder behoorlijk gelijkwaardig kunt opbouwen. Computers van Apple verschillen gewoon te veel van Windows-compatible machines om een echte vergelijking te kunnen maken.