Mac-gebruikers hebben lange tijd snoevend gekeken naar het gebruik van bestandsextensies onder Windows. Een bestandsextensie geeft een Windows-machine informatie over het soort bestand dat het is. Windows heeft in een lijst staan met welk programma welke soorten bestanden moeten worden geopend. Kent Windows een extensie niet, dan krijgt de gebruiker een lijst met programma’s, waaruit hij er één mag kiezen om een poging te wagen.

Mac gebruikt ook bestandsextensies, maar die blijven verborgen voor de gebruiker. Mac weet echter wel welk type een bestand is zonder extensies. Mac gebruikt hiervoor namelijk de zogenaamde “data fork”: je hebt het bestand waar het om gaat, en daarbij hoort dan een klein ander bestand. In dat kleine, andere bestand, het zogenaamde meta-bestand, zit de meta-informatie, zoals met welk programma het bestand is gemaakt, door welke gebruiker, wanneer, enzovoort.

Om makkelijker bestanden met Windows uit te kunnen wisselen, zetten veel programma’s bij het opslaan van een bestand al een extensie achter de naam, zoals “.doc” achter een Word-document. Dit is dus eigenlijk om Windows-gebruikers tegemoet te komen.

TIP: Stel dat je vergeten bent een extensie achter een bestand te zetten, zoals “.doc” achter een Word-document, en je mailt het bestand naar een Windows-gebruiker. Dan kan die Windows-gebruiker er eigenlijk niet zoveel mee, tot hij zelf even “.doc” achter de bestandsnaam zet. Probleem opgelost!

Op internet worden ook alle bestanden aangeduid met extensies. Hieronder een overzicht van veelvoorkomende extensies:

Een soort extensie dat voornamelijk door Apple wordt gebruikt, is de systeemextensie. Vooral in Classic OS werd je OS er zichtbaar mee volgegooid naarmate je meer programma’s installeerde. Schijnbaar is dit bij OS X enigszins aan banden gelegd. Ook gewone programma’s kunnen extensies hebben. In feite is dit hetzelfde als een plug-in: een uitbreiding van de mogelijkheden.

Een belangrijke extensie voor gebruikers van Classic OS is vaak de extensie die uitwisseling van bestanden met de PC mogelijk maakt. Dit zit standaard bijgeleverd vanaf Mac OS 8, maar je moet hem wel aanzetten via Apple-menu -> Regelpanelen -> Extensiebeheer. Na het opnieuw opstarten is hij actief.